Plan A is de tocht geheel te voet af te leggen, zo veel mogelijk van camping naar camping; in Spanje van refugio (pelgrimsherberg) naar refugio. Het is van Den Haag naar Santiago zo'n 2.300km en als ik precies volgens mijn schema zou kunnen lopen, dan doe ik daar 13 weken en 2 dagen over (30km per dag, 6 dagen per week). Ik heb 18 weken verlof en de rest is dus uitlooptijd. Ik kom ongetwijfeld op plekken waar ik langer wil blijven, ik weet zeker dat er dagen zullen zijn dat het weer zó beroerd is dat wandelen niets wordt en het zal ook zo zijn dat ik extra rustdagen (buiten die ene per week die al is ingepland) nodig heb.
Wat als plan A niet lukt? Nou, dan zijn er een heleboel plannen-B.
Allereerst is er de mogelijkheid om extra rustdagen te pakken.
Verder kan ik, als wandelen met tent te zwaar blijkt te zijn (het zou kunnen),
bagage lozen door campingspullen in een grote doos terug te sturen naar Nederland.
Overnachten zal dan in hotelletjes, pensions, gîtes en chambres d'hôtes moeten plaatsvinden.
Als ik echt niet verder kan wandelen, dan kan ik altijd nog een fiets kopen en verder fietsen en eventueel het laatste stuk
(100km) alsnog lopend afleggen. (Volgens officiële regels geldt de tocht als pelgrimstocht als de laatste 100km wandelend,
of de laatste 200km fietsend wordt afgelegd – wat je daarvoor doet is niet interessant volgens de kerk.)
Als ik ook niet kan fietsen, kan ik nog met ander vervoer naar dat laatste 100km-punt proberen te komen.
Pas als al het andere mislukt is, is het tijd om onverrichter zake terug te gaan. Ik ga er vooralsnog maar van uit dat het zo ver niet zal komen.
Het is een veelgehoord misverstand, maar er is niet één, voorgeschreven, route naar Santiago.
Iedere pelgrim kiest zijn eigen weg. Dat was vroeger al zo, dat is nu nog steeds zo.
Laat niemand je dus wijsmaken dat je eigenlijk eerst het Pieterpad moet lopen,
omdat aan dat de 'officiële route' in Nederland is. Volkomen onzin –
alsof een pelgrim uit Rotterdam in vroeger tijden eerst even naar Pieterburen liep voordat hij naar zuiden afboog.
Wel zijn er veelgebruikte routes. In Spanje loopt de meest gebruikte route (de Camino Francés,
meestal aangeduid als de camino) van Roncesvalles via Pamplona, Puenta la Reina, Logreño,
Burgos en Léon. In Frankrijk zijn er vier klassieke startplaatsen: Parijs, Vézelay, Le Puy en Arles.
De eerste drie klassieke routes komen samen in St.-Jean-Pied-de-Port; de Franse kant van de Pyreneeënpas naar Roncesvalles.
De route vanuit Arles loopt via de pas van Somport en haakt aan in Puenta la Reina.
Mijn route is gebaseerd op een fietsroute door Nederland, België en Frankrijk, uitkomend in St.-Jean-Pied-de-Port.
'Gebaseerd op' wil zeggen: waar het kan volg ik de aangegeven route, waar het mij beter uitkomt, of waar het moet
(overnachten op campings is leuk, maar je moet ze wel vinden), trek ik mijn eigen plan.
In Spanje volg ik de Camino Francés en trek ik van refugio naar refugio.
De geplande etappeplaatsen kun je zien op de landkaart.
Mijn startpunt is de kerk van H. Jacobus de Meerdere in de Parkstraat in Den Haag.
Na de H. mis loop ik een proloog naar mijn eigen huis en de dag erna vertrek ik dan echt.
Heen is een ding, terug is een ander ding. Terugwandelen zit er niet in, daar ontbreekt simpelweg de tijd voor.
Voor heen én terug zou ik zeven maanden vrij hebben moeten regelen en
dat was een missie waaraan ik maar niet begonnen ben.
Mocht ik precies volgens schema aankomen (ik kan het me niet voorstellen, maar goed: je moet blijven dromen),
dan koop ik in Santiago een fiets en fiets ik terug. Dat is te doen in een kleine vier weken,
maar dan moet ik die wel écht hebben. Heb ik wat minder tijd over, dan wordt het de trein,
eventueel met wat omwegen om mooie plekken te bezoeken. Heb ik voor de trein ook te weinig tijd, dan wordt het vliegen.